«Μια αστραπή η ζωή μας…μα προλαβαίνουμε», έγραψε κάποτε ο Έλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Σαν την φωτογραφία ένα πράμα.

Το πλήθος έκπληκτο και άφωνο. Τα πέταλα να «πετάνε» στον ουρανό και αυτοί να χαμογελάνε. Δεν τρέχουν. Παρόλο που ξέρουν πως ο χρόνος τρέχει. Δεν φεύγουν. Μένουν εκεί για να απολαύσουν την «μαγεία». Το κάτι διαφορετικό.

Και αγκαλιάζονται σφικτά και ερωτεύονται και φιλιούνται σαν να’ ναι η πρώτη φορά. Όχι καλέ μου άνθρωπε. Δεν φεύγουν. Μένουν εκεί. Γιατί αυτή είναι η «μαγεία» της ζωής. Να μένουν για να χορτάσουν την αγάπη της.