Τέτοιες μέρες όπου το κρύο εισβάλλει γλυκιά, ταυτόχρονα βίαια στο κορμί μας είναι καλό να μας συντροφεύουν τα αποφθέγματα. Να ανοίγουμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες και φυσικά να προβληματιζόμαστε, ώστε να γινόμαστε καθημερινά καλύτεροι άνθρωποι. Στη ψυχή. Άλλωστε «η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος», έγραψε κάποτε ο Edward Bulwer-Lytton.
Ας διαβάσουμε σήμερα λοιπόν, αποφθέγματα για να αλλάξουμε τη διάθεσή μας. Να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να γεμίσουμε με ενέργεια και πάθος για τη ζωή.
«Αξία έχει η συμμετοχή και όχι η νίκη»
Ο Γάλλος αναβιωτής των Ολυμπιακών, Πιέρ ντε Κουμπερντέν είπε αυτήν την σπουδαία φράση. «Αξία έχει η συμμετοχή και όχι η νίκη». Και αφού «η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος», τα λεγόμενα του Πιέρ ντε Κουμπερντέν, έμειναν και στην ιστορία και στο χαρτί.
Αυτή η φράση γίνεται το έναυσμα για να ξεκινήσουμε από σήμερα να πιστεύουμε ακόμα περισσότερο στον εαυτό μας. Κάθε ευκαιρία που μας δίνεται είναι καλό να την αρπάζουμε, συμμετέχοντας και παράλληλα μαθαίνοντας.
Σημασία δεν έχει πάντα η νίκη. Κι αν χάσεις πάλι νικητής του εαυτού σου θα είσαι. Γιατί προσπάθησες, γιατί νίκησες κάθε ανησυχία και στρες. Την επόμενη φορά θα ξαναπροσπαθήσεις, λειτουργώντας πιο δυναμικά και με περισσότερες γνώσεις.
Κάποιες φορές σκεφτόμενοι μόνο την νίκη ίσως πέσουμε στην παγίδα του κακού ανταγωνισμού, της κακίας και της ζήλιας. Γι’ αυτό ας πιστέψουμε στη δύναμη της συμμετοχής και γιατί όχι στο ομαδικό πνεύμα που έχει διπλάσια, αν όχι τριπλάσια οφέλη σε όλους τους συμμετέχοντες.
«Μην κοιτάζεις το ρολόι, κάνε ό, τι κάνει. Προχώρα»
Και αφού η ώρα τρέχει λοιπόν και ο χρόνος γίνεται τύραννος, ας προχωρήσουμε. Κοιτώντας μπροστά. Και κάποιες φορές πίσω για να μην επαναλάβουμε τα μικρά και μεγάλα λάθη μας.
Ο Αμερικανός τηλεπαρουσιαστής Sam Levenson, είχε απόλυτο δίκιο. «Μην κοιτάζεις το ρολόι, κάνε ό, τι κάνει. Προχώρα». Έχουμε την τάση, παρόλο που ξέρουμε ότι ο χρόνος τρέχει, πολλές φορές πιο γρήγορα από εμάς, να μένουμε στάσιμοι. Στα όνειρά μας, στους στόχους, στις πράξεις ακόμα και στα λόγια μας. Φοβόμαστε τα μεγάλα βήματα, διστάζουμε να προχωρήσουμε. Ίσως φταίει η ρουτίνα ή μήπως το ότι τελικά δεν τα βρήκαμε ακόμα με τον ίδιο μας τον εαυτό;
Ας αρχίσουμε από σήμερα, αν δεν το έχουμε κάνει ήδη, να προχωράμε. Σαν περαστικοί, σαν επιβάτες στο ταξίδι που ονομάζεται ζωή. Και στην τελική, γιατί να μην γίνει σύμμαχός μας και φίλος κολλητός ο χρόνος;
Σκεφτείτε. Αν έχουμε πάντα πίσω από το μυαλό μας πως κάτι μας πιέζει να προχωρήσουμε, να κάνουμε τα όνειρά μας, πετυχημένους στόχους, τότε ίσως η ώρα-το ρολόι να γίνει ο καλύτερός μας φίλος. Γιατί θα μας σπρώχνει στο να μη μένουμε στάσιμοι. Στη στιγμή και στο χρόνο.
Και αφού λοιπόν «η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος», ας δανειστούμε την πένα των πιο πάνω και άλλων τόσων συγγραφέων και διανοούμενων που έμειναν στην ιστορία. Ας φτιάξουμε ένα πάζλ με γνωμικά. Και κάθε φορά που πέφτουμε και θέλουμε κάτι να μας σηκώσει, ας παίρνουμε ένα κομμάτι από το πάζλ, μέχρι να νιώσουμε ολοκληρωμένοι.
Σ’ αρέσουν τα άρθρα μας; Στήριξέ τα! Ακολούθησε τη σελίδα του LoveLife και στο Facebook.
