Ο χρόνος μπορεί να μην έχει μάτια και μιλιά, έχει την τάση όμως να εισρέει στο σώμα και προπάντων στο μυαλό σου. Έχει την τάση να παίρνει μαζί του ανθρώπους, να παρασύρει στιγμές και να διαλύει καταστάσεις. Παρόλα αυτά μπορείς να γίνεις φίλος και σύμμαχος του. Φτάνει να μη του λες πως σε φοβίζει. Φτάνει να μην του δείχνεις ότι αυτός είναι εχθρός και εσύ το πρόβατο. Αλήθεια, πώς μπορείς να γίνεις φίλος με το χρόνο;
Βάλε ως ασπίδα την υπομονή
Τις πλείστες φορές στην πίεση και στο άγχος μιας κατάστασης, η λέξη υπομονή μένει μόνη της στο περιθώριο. Αργότερα όταν πια ησυχάσουμε, έρχεται στο νου μας και μας ψιθυρίζει «με ξέχασες».
Γι’ αυτό σε κάθε βήμα, μεγάλο μικρό και κυρίως σε στιγμές που είσαι αντιμέτωπος με μια δύσκολη κατάσταση, βάλε ως ασπίδα την υπομονή. Πάρε βαθιές αναπνοές, πες το «μπορώ» και το «θέλω» και ανάμενε.
Όσο σκληρό και οδυνηρό κι αν ακούγεται, όσο δύσκολο και βίαιο ακούγεται, η αναμονή χρειάζεται. Γιατί από αυτήν παίρνουμε δύναμη, μαθαίνουμε τα όρια μας και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις στα προβλήματά μας. Σκέψου όμως, ότι με την υπομονή, τα πράγματα θα κυλήσουν, λίγο πιο γρήγορα.
Πώς μπορείς να γίνεις φίλος με το χρόνο;
Στο χρόνο, αρέσει η κόντρα και το αναποδογύρισμα. Είναι σαν σκυλί, που όταν το γαργαλέψεις όταν είναι αναποδογυρισμένο «χαμογελά» και αλλάζει αμέσως συμπεριφορά.
Πώς μπορείς λοιπόν, να γίνεις φιλαράκια με το χρόνο; Πήγαινέ του κόντρα. Όσο εκείνο τρέχει σαν τραίνο, εσύ βάλε πείσμα να κάνεις βήματα αργά και σταθερά. Τρέχει εκείνο; Σταματάς εσύ. Κάνεις ένα διάλλειμα για να ξαποστάσεις. Σταματά εκείνο όταν εσύ το επιθυμείς; Παίρνεις όλη την ενέργεια και ομορφαίνεις κι’ άλλο τη ζωή σου, με τα μικρά και απλά πράγματα.
Αυτό που πρέπει να έχεις κατά νου, είναι να μη μείνεις ποτέ στο ίδιο σημείο. Κλέψε ακόμα ένα μυστικό και χαρακτηριστικό του χρόνου. «Να προχωράς», όπως και αυτό. Έστω και με αργά βήματα. Αρκεί να προχωράς. Να περπατάς. Ή να τρέχεις, όποτε εσύ το επιθυμείς.
Μη ξεχνάς την επιμονή
Εκτός από την υπομονή, πρέπει να έχεις και επιμονή. Αυτός ο χρόνος τρέχει και πραγματικά δε ρωτάει κανένα. Ούτε καν εσένα. Άλλωστε τα χρόνια, οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα τρέχουν. Πότε ήσουν 5 ετών, πότε ήσουν 25 και πότε ήσουν 45;
Με την επιμονή, μπορείς να κερδίσεις το χρόνο. Και εν τέλει να γίνεται φίλοι-κολλητοί. Του αρέσει να έχει φίλους, φτάνει να μην του το επιβεβαιώνεις. Ο χρόνος δε θέλει επιβεβαιώσεις, ούτε καν επαναλήψεις. Άλλωστε δε ρωτάει κανέναν για τίποτα!
Εσύ όμως, ως σπουδαίος άνθρωπος, μπορείς να αποδεχτείς ότι ο χρόνος τρέχει, γιατί έχεις τη δύναμη. Και αφού αναφέρθηκε πως του αρέσει το ανταγωνισμός και η κόντρα, μάθε ένα πράγμα. Γιατί έχεις τη δύναμη.
Όσο εκείνο πάει μπροστά, άσε το να πάει. Κι ας μείνεις πίσω. Άλλωστε εκείνο δε θα μπορεί να επιστρέψει πίσω. Τη δεδομένη εκείνη στιγμή, θα έχεις όλο το χρόνο για τον εαυτό σου και για τους γύρω σου. Θα «σκαλίσεις» ότι αυτό άφησε πίσω του και θα ζήσεις τις στιγμές που έχασες. Θα γνωρίσεις, θα μάθεις, θα δημιουργήσεις στιγμές και προπάντων θ’ αγαπήσεις κι’ άλλο τη ζωή. Τότε θα δεις πως και ο χρόνος μπορεί να γίνει φίλος σου!
Σ’ αρέσουν τα άρθρα μας; Στήριξέ τα! Ακολούθησε τη σελίδα του LoveLife και στο Facebook.
