«Χαμογέλασέ μου», της είπε αυτός εκείνο το δευτερόλεπτο. Την χάζευε, την χάιδευε και της σιγοτραγουδούσε. «Χαμογέλασέ μου», της ξαναείπε. Και τότε του χαμογέλασε ξανά. Και τότε ο χειμώνας έγινε άνοιξη. Και η μπόρα έγινε ήλιος. Και το σκοτάδι έγινε φως.
Ξημερώνει.
«Κι αν μια μέρα, πετάξω, για εκεί ψηλά στα όμορφα ουράνια, να μου χαμογελάσεις», τη ρώτησε και της έκλεισε το μάτι.
«Αν σου χαμογελάσω, θα μου χαμογελάσεις;», απάντησε εκείνη.
«Θα σου κλείσω και το μάτι κιόλας. Μόνο μη μου κλάψεις. Μόνο να μην λυγίσεις».
«Πώς θα γίνει αυτό; Αφού θα έχεις πετάξει..», απάντησε.
«Αυτά θα γίνουν όταν πια πετάξω. Εσύ να μη φοβάσαι και θα σου χαμογελάω. Στον ξύπνιο, στον ύπνο σου, στα όμορφα, ακόμα –πικρά όνειρά σου», απάντησε εκείνος.
Αυτή χαμογέλασε.
Βραδιάζει.
«Και για πες μου…πώς ακριβώς θα μου χαμογελάς;» ρώτησε εκείνη.
«Έτσι», της είπε και της χαμογέλασε.
[…]Την πήρε από το χέρι και μαζί με το δικό του, σχημάτισαν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της. Πήραν ένα πινέλο και το χρώμα της θάλασσας. Αυτό το μπλε το οποίο συμβολίζει την αυτοπεποίθηση, την ηρεμία και την εμπιστοσύνη. Αυτό το μπλε που συμβολίζει τη σταθερότητα.
«Βλέπεις το φως του φεγγαριού;», τη ρώτησε.
«Ναι», απάντησε εκείνη.
«Θα κρύβομαι εκεί μέσα και θα χαμογελάμε ο ένας του άλλου. Θα σε καθοδηγώ με το φως και θα σε προστατεύω από τους κακούς λύκους. Και μετά θα σε παίρνω αγκαλιά σαν και τώρα», της είπε και την αγκάλιασε και συνέχισε. «Για τώρα μου αρκεί να γελάς και να χαμογελάς με το μπλε αυτό χρώμα. Για το μετά θα δούμε. Θα βρούμε το μυστικό», είπε εκείνος.
Σκοτεινιάζει και πάλι-Το επόμενο βράδυ.
Καθόταν σκεφτικός. Αυτή τη φορά, εκείνη, του έκλεισε το μάτι.
«Σώπασε τώρα. Αυτή η ώρα είναι για το σκοτάδι. Και για μας. Βλέπεις… η νύχτα συντροφεύει με το φεγγάρι. Κλείσε τα μάτια και αγκάλιασε με. Μέχρι να πετάξουμε…να με κρατάς, σφικτά. Κι αν πετάξεις πρώτος, θα πετάξω μαζί σου», του είπε.
Το χαμόγελο ως «φάρμακο»
Είναι επιστημονικά αποδειγμένο ότι το χαμόγελο γιατρεύει ζωές και είναι ένα από τα βασικότερα «φάρμακα», για να νιώσει καλύτερα ο άλλος, να νιώσει, ακόμα, οικειότητα και να ενώσει ανθρώπους. Η δύναμη της προσφοράς και της αγάπης που μπορεί κάποιος να δώσει σε κάποιο συνάνθρωπό του είναι μεγάλη. Άλλωστε, «όταν δίνεις, να δίνεις με χαρά και με χαμόγελο», όπως έγραψε ο Ζοζέφ Ζουμπέρ, Γάλλος γνωμικογράφος.
Μάλιστα μία επιστημονική έρευνα της Dr. Sarah Pressman, καθηγήτριας και ερευνήτριας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που χαμογελούν είναι πιο χαρούμενοι και υγιείς. Σύμφωνα με το Ταμείο Ερευνών ΑΧΑ, «όσοι χαμογελούν αναπτύσσουν «αντισώματα», τις ορμόνες κορτιζόλη και κατεχολαμίνες, οι οποίες βοηθούν στην προληπτική αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας, προστατεύουν το ανοσοποιητικό και καρδιαγγειακό σύστημα, ενισχύουν τις αντοχές μας και «διευρύνουν» τα όρια του πόνου». Επίσης, στην έρευνα της Dr. Pressman, σημειώνεται ότι όταν κάποιος χαμογελάει πραγματικά, δημιουργούνται ρυτίδες γύρω από τα μάτια, πράγμα που αποδεικνύει και το πραγματικό του χαμόγελό.
Το χαμόγελο λοιπόν είναι η ασπίδα και το ξίφος της δυστυχίας και της στεναχώριας. Απωθεί τις κακές σκέψεις, το άγχος και την πίεση και βοηθά τον κάθε ένα ξεχωριστά να γεμίζει την καθημερινότητα του με ενέργεια, ζωντάνια και όμορφες στιγμές.
