Καθώς μεγαλώνουμε, όλο και πιο πολύ μας λείπει ο Άγιος Βασίλης… Μην το πάρετε τοις μετρητοίς…
Πολύ θα θέλαμε να ερχόταν ένας καλόκαρδος, ασπρογένης παππούς να μας φέρει ό,τι χάσαμε, ό,τι αφήσαμε και μας άφησε, ό,τι θελήσαμε και δεν αποκτήσαμε από παιδιά μέχρι σήμερα. Να αποκαταστήσει καθετί που μας έχει πληγώσει και να μας δώσει μία νέα πνοή… Να ζωντανέψουν μικρές και μεγάλες ευχές μας.
Μάθαμε να νιώθουμε την ευτυχία μόνο αν την μοιραζόμαστε. Μάθαμε να θέλουμε να μας αγαπούν, να απαιτούμε την ευτυχία μέσα από τα μάτια των άλλων. Ξεχνώντας εμάς.
Αλήθεια, εσένα αν δεν σε αγαπήσεις, αν δεν σε συγχωρήσεις, αν δεν σε ακούσεις, ποιος περιμένεις να το κάνει στην πορεία της ζωής σου;
Θυμήσου εκείνο το παιδί…
Μπορείς να σταθείς για λίγο και να θυμηθείς εκείνο το ονειροπόλο και γεμάτο ενθουσιασμό παιδί που κάποτε ήσουν; Που πίστευες και περίμενες με όλη σου την αγνότητα τις μέρες των γιορτών σαν μια στιγμή κατά την οποία ανταμειβόταν η καλοσύνη σου και η ευγένεια που έδειξες καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Εκείνο το παιδί είναι το δικό σου δώρο για φέτος. Αυτό που κάτω από κανένα φωτεινό δέντρο δεν θα βρεις, ούτε σε κάποιο πακέτο που καλύπτεται με ωραίο χαρτί και χρυσή κορδέλα.
Φέτος λοιπόν αποφάσισε ότι πρέπει, να σ’ αγαπάς λίγο περισσότερο. Όχι γιατί λυπάσαι τον εαυτό σου. Αλλά γιατί το αξίζεις.
Να κάνεις επιλογές που γαληνεύουν την ψυχή σου, όσο αυτό είναι δυνατό μέσα στη γενικότερη τοξικότητα την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε κάθε μέρα. Μπορούμε όμως. Αρκεί αντιτάξουμε σε αυτή ένα θετικό. Θα δεις ότι κάτι αλλάζει…
Προσπάθησε λοιπόν φέτος να βρεις τον χρόνο για σένα. Και θα τον βρεις κατά τον ίδιο τρόπο που πάντα βρίσκεις για τους άλλους.
Μοίρασε αγάπη στην πράξη…
Πες περισσότερα σ’ αγαπώ σε εκείνους που έμειναν δίπλα σου σε κάθε δυσκολία σου και χάρηκαν πραγματικά με την ευτυχία σου. Σε εκείνους που φορτώθηκαν κομμάτι της κακοτυχίας σου και της λύπης σου. Χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση και χάρες.
Πες όλα εκείνα τα μικρά σ’ αγαπώ που νομίζεις πως εννοούνται. Φώναξέ τα και κάνε τις πιο μεγάλες αγκαλιές στην οικογένειά σου. Συνήθως ξεχνάμε αυτά τα άτομα γιατί πιστεύουμε πως όλα εννοούνται. Εύκολη και άμεση δικαιολογία.
Η αγάπη όμως δεν έχει καμία σχέση με το απρόσωπο ρήμα «εννοείται». Απαιτεί και φωνάζει για πράξη και έκφραση.
Πέρα από την οικογένειά σου, κάνε το ίδιο για δικούς σου ανθρώπους που ξεχνάς αρκετές φορές. Βρες χρόνο, κάθισε μαζί τους και μοιράσου μικρές και μεγάλες στιγμές.
Φέτος να σ’ αγαπάς, να αγαπάς και να μην σταματάς να ελπίζεις και να χτίζεις γύρω σου αισιοδοξία. Είναι η καλύτερη άμυνα. Και πες μετά παρρησίας: «Το αξίζω».
Σ’ αρέσουν τα άρθρα μας; Στήριξέ τα! Ακολούθησε τη σελίδα του LoveLife και στο Facebook.
