«Πρώτα διαμορφώνεις έναν καλό χαρακτήρα και έπειτα προσθέτεις τη γνώση», έλεγε ο διάσημη παιδαγωγός Μαρία Μοντεσόρι. Όμως οι περισσότεροι γονείς ξεχνούν καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, να τους μάθουν να σέβονται τον εαυτό τους, αλλά και τους γύρω τους. Ο σεβασμός ξεκινά από το σπίτι. Οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να τον μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τους.
Διδάσκοντας στα παιδιά το σεβασμό
Σεβασμός δεν σημαίνει υπακοή και πειθαρχία. Όμως, όταν ένα παιδί σέβεται η υπακοή ακολουθεί, γιατί γνωρίζει ότι αυτό που του λέτε είναι για το καλό του.
Ο σεβασμός είναι στάση ζωής και όχι απλά καλή συμπεριφορά. Δεν είναι ο πληθυντικός στον λόγο, αλλά στην σκέψη, στην πράξη (συμπεριφορά), στο συναίσθημα. Στον τρόπο που κοιτάμε και ακούμε κάποιον, στην αξιολόγηση ενός ανθρώπου.
Σεβασμός είναι οι λέξεις ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη, ειλικρίνεια, αλήθεια. Ο σεβασμός συνεπάγεται επιτυχία. Το παιδί που σέβεται φαίνεται στο τρόπο που λειτουργεί με τα παιχνίδια και με ό,τι του ανήκει. Έχει υπευθυνότητα και καλές σχέσεις και με τους φίλους και τους συμμαθητές του.
Χρήσιμες συμβουλές
Αντιμετωπίστε το παιδί σας και δείξτε του σεβασμό. Ο σεβασμός δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις…. γιαγιά-παππούς, μπαμπάς-μαμά κτλ. Ξεκινήστε με μια απλή λέξη «σε παρακαλώ» σε ό,τι του ζητάτε.
Κάντε τον σεβασμό τρόπο της δικής σας ζωής . Συνήθως τα παιδιά παίρνουν ως παράδειγμα τους γονείς τους και μαθαίνουν να ζουν όπως εκείνοι. Οι γονείς είστε το παράδειγμα του παιδιού σου! Σέβεστε; Θα σέβεται.
Κρατάμε τις υποσχέσεις που τους δίνουμε. Αν υποσχεθούμε κάποια αμοιβή, να τους τη δίνουμε. Αν υποσχόμαστε συνέπεια, να την επιβάλλουμε.
Πώς θα μεγαλώσετε έξυπνα παιδιά;
Επαινέστε την συμπεριφορά του παιδιού σας, αλλά και επισημάνετε την συμπεριφορά άλλων που ενέχει σεβασμό.
Αποδοκιμάστε την έλλειψη σεβασμού του παιδιού σας, αλλά και άλλων.
Μάθετε στο παιδί να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, τα ζώα και το περιβάλλον.
Ακούμε το παιδί μας με προσοχή. Το κοιτάμε στα μάτια όταν μας μιλάει.
Εκτιμάμε την ανάγκη του παιδιού μας για διασκέδαση και το χρόνο που περνάει με τους φίλους του.
Βεβαιωνόμαστε ότι λέμε καθαρά αυτό που εννοούμε και εννοούμε αυτό που λέμε. Έτσι είμαστε αξιόπιστοι.
Ακούμε τις ανησυχίες και τα λόγια του παιδιού μας προτού πάρουμε μια απόφαση ή καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα. Αποφεύγουμε τις βιαστικές κρίσεις.
Χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε στο δωμάτιο του παιδιού, ειδικά όταν είναι κλειστή (ιδιαίτερα όταν είναι στην τουαλέτα).
Ζητάμε την άδεια του για να χρησιμοποιήσουμε ή να δανειστούμε κάτι δικό του.
Σ’ αρέσουν τα άρθρα μας; Ακολούθησε τη σελίδα του LoveLife και στο Facebook.
