Μία από τις καλύτερες στιγμές και ώρες του δειλινού είναι αυτή του ηλιοβασιλέματος. Σε ξεκουράζει, σε παίρνει σε κόσμους μακρινούς που ίσως ακόμα δε γνώρισες.
Η κατάλληλη ώρα για να αγκαλιάσεις, να φιλήσεις και να πεις όλες τις σημαντικές λέξεις της ζωής. Ευχαριστώ, Αγαπώ, Ελπίζω, Θέλω, Μπορώ.
Γιατί ο χρόνος κυλά και όλα τρέχουν. Μα εσύ μπορείς να κάνεις το χρόνο να σταματήσει. Με την στιγμή αυτή. Του ηλιοβασιλέματος. Να αγγίξεις το χέρι του άλλου, να το σφίξεις και να ονειρευτείτε για αυτά που έρχονται. Για αυτά που είναι γεμάτα χρώματα, άσπρα και κίτρινα. Γαλάζια και κόκκινα.
Κι ύστερα θα κλείσετε τα μάτια και θα πείτε πως η ζωή είναι τόσο μεγάλη-όχι μικρή όπως συνηθίζεται να λέγεται. Τόσο μεγάλη, όσο τα όνειρα σου.
Κι αν αυτή τη στιγμή που το διαβάζεις αυτό, είναι μέρα ή νύχτα, βρέχει ή έχει σκοτάδι, να περιμένεις την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Γιατί εκεί θα λάμψεις. Θα λάμψετε μαζί, όπως λάμπει κάθε βράδυ η λάμπα του δωματίου. Και τότε θα γίνεται και πάλι ένα.
