Η ανάγκη μας για την απόλυτη έκφραση χωρίς υπεκφυγές και ταμπού καθώς και η επιθυμία για μίμηση και η ανάγκη του να λέμε ή να ακούμε ιστορίες, είναι κάποιοι από τους παράγοντες για τους οποίους ο άνθρωπος ασχολείται με παραστάσεις και το θέατρο.
Η ανάγκη για χαλάρωση, ψυχαγωγία και αλλαγή διάθεσης είναι επίσης ένας βασικός παράγοντας να επισκεφτούμε το θέατρο. Το θέατρο είναι τόπος συνάθροισης. Πολλοί άνθρωποι μαζεύονται σε ένα μέρος και μοιράζονται μια κοινή εμπειρία, που μπορεί να είναι αστεία, συγκινητική, προκλητική, ακόμα και προβοκατόρικη.
Αυτό από μόνο του, σε μια εποχή που η επικοινωνία έχει περιοριστεί σε οθόνες αυτή η ευκαιρία για επαφή με ζωντανούς και υπαρκτούς ανθρώπους είναι ανεκτίμητη.
Μιλώντας για ψυχαγωγία και αστεία εμπειρία η μνήμη μας οδηγεί πίσω στην αρχαία Ελλάδα όπου οι παραστάσεις γίνονταν για να τιμήσουν το Διόνυσο, θεό του κρασιού και της γονιμότητας, ένα από τους θεούς του Ολύμπου. Οι οπαδοί του Διονύσου ήταν σάτυροι, μεθυσμένοι, μισοί ζώα, μισοί ανθρώπινα πλάσματα, και Μαινάδες, ή «τρελές γυναίκες».
Στην αρχαία Ελλάδα οι οπαδοί του Διονύσου έπαιζαν μερικές φορές αυτούς τους ρόλους (προσποιούνταν ότι είναι σάτυροι ή μαινάδες) στις θρησκευτικές τελετές τους, με πολύ τραγούδι, ποτό, χορό και προς τιμήν του θεού τους.
Η ανάγκη του ανθρώπου για τη σάτυρα και κατ επέκταση γέλιο και ψυχαγωγία μας οδηγεί και στις σημερινές κωμωδίες οι οποίες συνήθως παρουσιάζουν σύγχρονα γεγονότα και διακωμωδούν καθημερινές ιστορίες. Τη διάρκεια που ο θεατής παρακολουθεί μια παράσταση, χαλαρώνει, το μυαλό του επικεντρώνεται σ αυτή, στα μηνύματα που θέλει να υποδείξει είτε αυτά είναι κοινωνικού πολιτικού ή και χιουμοριστικού περιεχομένου.
Οπότε μπορούμε να πούμε πως επιβάλλεται να βάλουμε το θέατρο στη ζωή μας, να κοιτάξουμε πιο βαθιά και να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να σκεφτούμε σε βάθος όλα αυτά που στην καθημερινή μας ζωή περνάνε απαρατήρητα, αλλά μια παράσταση μπορεί να μας τα υποδείξει και επισημάνει και να δούμε τα πράγματα από άλλη σκοπιά!
