Και εκεί που νιώθεις ότι τα πράγματα στη ζωή σου πάνε από το κακό στο χειρότερο, έρχεται ο Αντώνης Σαμαράκης για να σου χαρίσει λίγη ελπίδα και αισιοδοξία μέσα από τους στίχους τους στίχους που ακολουθούν:
Ποτέ δεν είναι αργά
Μην πεις ποτέ σου: “Είναι αργά”!
κι αν χαμηλά έχεις πέσει,
κι αν λύπη τώρα σε τρυγά,
κι έχεις βαθιά πονέσει….
Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά
κι έρημος έχεις μείνει,
μην πεις ποτέ σου “είναι αργά”
τ΄ακούς; Ό,τι κι αν γίνει.
Μην πεις ποτέ σου
τις δυο απελπισμένες λέξεις,
κι αν έμπλεξες με το κακό
και πάλι θα ξεμπλέξεις.
Ποτέ, ποτέ δεν είναι αργά,
πρέπει να το πιστέψεις,
και με την πίστη στην καρδιά,
Εκείνον να γυρέψεις.
Εκείνον που και το ληστή,
μ΄όλα τα κρίματά του,
γιατί είχε μία καρδιά πιστή,
τον κάλεσε κοντά Του.
“Είναι αργά!” λοιπόν μην πεις,
ό,τι κι αν σου συμβαίνει,
φτάνει να προσευχηθείς
κι αμέσως σ΄ανασταίνει.
Έγνοια για τον άνθρωπο
Ο Αντώνης Σαμαράκης μας κληροδότησε με το έργο του την πίστη και αγάπη για τον άνθρωπο. Εξέφρασε την ελπίδα και τον πόθο για έναν καλύτερο κόσμο. Ο Σαμαράκης γίνεται ολόκληρος μια κραυγή και δείχνει σε όλους μας ότι υπάρχει κι ένας άλλος, υπαρκτός κόσμος πέρα από αυτόν που ετοιμάζουν άλλοι για εμάς, ένας κόσμος λιγότερο εφιαλτικός, λιγότερο απάνθρωπος που μόνο αν τον πιστέψουμε και αγωνιστούμε γι’ αυτόν θα καταφέρει να επαναπροσδιορίσει την κοινωνική πραγματικότητα.
Διεθνώς αναγνωρισμένος ο Αντώνης Σαμαράκης
Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Εργάστηκε αρχικά στο Υπουργείο Εργασίας, θέση την οποία εγκατέλειψε μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά, για να επανέλθει το 1945 μέχρι και το 1963.
Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση. Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει.
Αντιστασιακή δράση ανέπτυξε και κατά τη δικτατορία. Στη Μεταπολίτευση δημοσίευσε πολλά κείμενα κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου.
Το 1963 νυμφεύτηκε την Ελένη Κουρεμπανά. Εργάστηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών σε πολλές χώρες για κοινωνικά θέματα και το 1989 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου.
Η πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο γίνεται το 1954 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Ζητείται ελπίς. Είχαν προηγηθεί δημοσιεύσεις ποιημάτων στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους Έλληνες πεζογράφους, καθώς τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
Το έργο του Σαμαράκη έχει έντονο το στοιχείο της κοινωνικής καταγγελίας και αντικατοπτρίζει τις προσωπικές του ανησυχίες για το παρόν και το μέλλον της σύγχρονης κοινωνίας.
Χρησιμοποίησε απλή γλώσσα και μη επιτηδευμένο ύφος και προσέγγισε τα θέματά του από μια έντονα ανθρωποκεντρική γωνία. Χαρακτηριζόταν από την αγάπη του για τους νέους.
Δική του ιδέα ήταν η δημιουργία της Βουλής των Εφήβων, που οδήγησε στη διοργάνωση άτυπων συνεδριάσεων της Βουλής, όπου δίνεται ο λόγος σε νέους από όλη τη χώρα.
Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003. Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής.
