[…]Κάθε φορά που ένιωθε ότι τελείωνε ο χρόνος, όπως συνήθιζε να μου εξιστορεί, ένιωσε σαν ένα πουλί. Και μου ψιθύριζε πάντοτε με τη βραχνή φωνή της, «Να είσαι το πουλί που πετάει στον γκρίζο, μαυρισμένο ουρανό. Να είσαι αυτό το πουλί που φέρνει την άνοιξη κάθε μαυρισμένο βράδυ».

Δεν ξεχώριζε σχεδόν τίποτα

«Να είσαι το πουλί που πετάει στον γκρίζο, μαυρισμένο ουρανό. Κι ας οι βροχές σε κτυπάνε, κι ας τσαλακώνουν τις φτερούγες σου». Αυτό μου έλεγε και άνοιγα διάπλατα τα χέρια μου και έκανα το πουλί. Έξω στην βροχή. Χωρίς ομπρέλα, χωρίς κάλυμμα.

Έτσι είχα την ευκαιρία να γελάσω σαν μικρό παιδί. Να μυρίσω τη βροχή και να απολαύσω τη στιγμή. Έστω και μόνη μου, εφόσον αυτή με κοίταζε πάντα πίσω από την κουρτίνα.

Δεν ξεχώριζε σχεδόν τίποτα. Ούτε το κακό, ούτε το καλό. Γιατί η καρδιά της ήταν πάντα τόσο βελούδινη, που όλα γύρω της έμοιαζαν ίδια και ήσυχα.

Να είσαι το πουλί που πετάει στον γκρίζο, μαυρισμένο ουρανό

Φοβόταν μόνο ένα πράγμα

Αν και το έκρυβε κάποιες φορές, φοβόταν μόνο ένα πράγμα. Και αυτό το ξεστόμισε ένα Κυριακάτικο απόγευμα.

«Φοβάμαι να κάνω χαμηλές πτήσεις», μου ψιθύρισε και εγώ έσκασα ένα χαμόγελο. Την πήρα από το χέρι όπως ήτανε και την πήρα έξω στις βροχές. «Αυτά όλα που λες και συμβουλεύεις, να τα πιστεύεις. Τόσα και τόσα λες σε μένα».

Τότε το βλέμμα συναντήθηκε και το πάθος για τη ζωή έγινε ακόμα μεγαλύτερο. Και τα κατάφεραν να πετάξουν μαζί, χαμηλά, πιο χαμηλά μέχρι να προσγειωθούν. Και αργότερα πάλι πέταξαν για τα ψηλά.

Άλλωστε λένε ότι η δύναμη που μπορεί να σου δώσει κάποιος με τις πράξεις, έχει πάντα θετικό αποτέλεσμα.

Αγαπητέ αναγνώστη, μάθε να είσαι το πουλί που πετάει στον γκρίζο, μαυρισμένο ουρανό. Αποδέξου τα εμπόδια, όπως αποδέχεσαι και τον ήλιο. Γίνε ένα πουλί με τεράστια δύναμη, το οποίο θα μπορεί να νικήσει τα πάντα. Μη σταματάς επειδή θέλουν οι άλλοι.

Πέταξε κι αν φοβάσαι, ζήτησε βοήθεια. Κάνε τα μαυρισμένα βράδια, πολύχρωμα. Αφέσου στην ομορφιά τους, στα τόσα που έχουν να σου προσφέρουν. Ονειρέψου τις καλύτερες μέρες. Άνοιξε τα φτερά, μύρισε τη ζωή και απόλαυσέ την. Και μη ξεχνάς πως σημασία δεν έχει πού πετάς αλλά πώς αισθάνεσαι όταν πετάς.

 

Σ’ αρέσουν τα άρθρα μας; Στήριξέ τα!  Ακολούθησε τη σελίδα του LoveLife και στο Facebook.