Τάνγκο… Τι να πρωτογράψει κανείς γι’ αυτό το χορό. Κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα εκεί στην Αργεντινή, στα φτωχικά σοκάκια του Μπουένος Άιρες γεννήθηκε το τάνγκο. Μέσα στην παρακμή και το περιθώριο, εκεί στα δρομάκια που σου λεν μην πας. Οι άνθρωποι εκεί ήθελαν μια διέξοδο για διασκέδαση. Και την βρήκαν μέσα στο χορό. Το τάνγκο είναι έκφραση πάθους, ερωτισμού, γοητείας. Ένας χορός ο οποίος γεννήθηκε απ’ την ανάγκη του ανθρώπου. Ένα κάρμα πολιτισμών και μουσικών στοιχείων από όλο τον κόσμο τα οποία παντρεύονται αρμονικά. Η πιο συχνή αναφορά στο τάνγκο είναι ο έρωτας, και οι άνθρωποι που ονειρεύονται και προσπαθούν να τον βρουν.
Τα «δύσκολα» χρόνια
Το τάνγκο δέχθηκε μεγάλο πόλεμο. Χαρακτηρίστηκε ως ανήθικος, βάρβαρος, προκλητικός. Ήταν μια εποχή που στην Αργεντινή το τάνγκο έμοιαζε να ευθήνεται για όλα τα προβλήματα της κοινωνίας. Κι όμως οι άνθρωποι που ξεκίνησαν αυτό το χορό, αγνόησαν τους πάντες. Έτσι με την πάροδο των χρόνων εκεί στην Αργεντινή και δίπλα στην Ουρουγουάη χιλιάδες άνθρωποι μυήθηκαν στον μαγικό κόσμο του.
Η καθιέρωση
Μέχρι το 1910 το τάνγκο ξεπέρασε τα στενά όρια της Αργεντινής και της Ουρουγουής. Έφθασε στο Παρίσι και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο τύπος άρχισε να ασχολείται με τον συγκεκριμένο χορό και ολοένα και αυξάνονταν τα άρθρα. Κάποια το επίκριναν άλλα το αποθέωναν. Μόλις όμως οι αριστοκράτες της Ευρώπης αποδέχθηκαν τον χορό αυτό, τότε «νομιμοποιήθηκε» για τα καλά.
Στο… σήμερα
Απ’ τα πρώτα βήματα του τάνγκο στην ιστορία μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά. Έχει εξελιχθεί ο χορός αυτός, όπως και οι κινήσεις του. Κάποιοι μάλιστα λένε πως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για άλλο είδος χορού. Κι όμως η ουσία του παραμένει ίδια. Ένας χορός μέσα σε μια αγκαλιά, με πολλά συναισθήματα τα οποία μαγεύουν όσους βλέπουν αυτό το χορό και όσους φυσικά χορεύουν.
Υ.Γ.: Ο τονισμός στη λέξη είναι σωστός. Τάνγκο είναι ο χορός το πως προέκυψε να αναφέρεται ταγκό είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ας κρατήσουμε όμως το σωστό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Φλαμένκο: Μια τέχνη γεμάτη πάθος και συναισθήματα
Ο χορός είναι… τρέλα!
